โครงการบ้านจัดสรร Livello จำนวน 50 หลัง แห่งนี้เหลือส่งมอบอีกไม่กี่หลังเท่านั้น ซึ่งหนึ่งในผู้ถือหุ้นของ ผู้สร้างโครงการบ้านจัดสรรดีไซน์เก๋ในจังหวัดอุดรธานีแห่งนี้คือสมาชิกบิลค์ที่เราคุ้นเคย คุณป้อม เจ้าของ “3D HOUSE” ธุรกิจรับสร้างบ้าน จังหวัดเลย คุณป้อมเริ่มทำงานรับเหมาตั้งแต่ปี 2010 เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ BUILK ASIA เกิดขึ้นมาพอดี

“สมัยทำรับเหมาแรกๆ ผมเคยถึงจุดที่เคลียร์ค่าแรงคนงานไปหมดแล้วเหลือเงินอยู่ร้อยเดียว” คุณป้อมเล่าความหลังให้เราฟัง แต่ผ่านมาเพียงไม่กี่ปี คุณป้อมก้าวมาเป็นผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ แค่งานแรกนี้ก็มูลค่าไม่ใช่น้อย เรื่องเสปคงานก็ถือว่าไม่อายแบรนด์ใหญ่ๆในกรุงเทพฯ เส้นทางเติบโตจากร้อยบาทสู่หลายร้อยล้านนี้จะเป็นอย่างไร พอจะเป็นตัวอย่างให้กับผู้รับเหมาที่กำลังคิดจะลงทุนพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เองหรือไม่

วิศวกรจบใหม่ เริ่มจากศูนย์ที่บ้านเกิด

“ลำบาก” คุณป้อมพูดถึงระยะแรกช่วงกลับถิ่นฐานที่จังหวัดเลย รับงานเป็นวิศวกรในบริษัทท้องถิ่น ก่อนจะขยับมารับงานเขียนแบบ ไต่มาเริ่มงานรับเหมาก่อสร้างเองเมื่อปี 2010

“ผมไม่มีพื้นฐานทางบ้านเลย เป็นเด็กโนเนม ผมคนเดียวเริ่มต้นรับเหมาเอง กว่าจะขอเครดิต กว่าใครจะยอมรับว่ามันชัวร์นะ มันไม่โกง เป็นผู้รับเหมาใช้ได้นะ ต้องสร้างใหม่หมดเลย สร้างความน่าเชื่อถือใหม่หมด ช่วงแรกเขียนแบบ ออกแบบโครงสร้าง บางทีมีลูกค้ามาถามว่าเรามีช่างมั้ย ผมก็แนะนำช่างให้ จริงๆทำเองได้นะ แต่ไม่มีทุนเลย

..จนมีคนไว้ใจให้ Advance มา 10% ถึงได้เริ่มรับเหมาบ้าน แรกๆมูลค่าล้านนิดๆ ล้านสอง ล้านสาม บ้านชั้นเดียว ระหว่างนั้นผู้ใหญ่หลายคนก็ให้โอกาส เห็นเราตั้งใจทำงาน ก็เริ่มรับงานราชการ มีโปรเจคนึง วางท่อประปาทั้งหมด 26 หมู่บ้าน ทำอยู่คนเดียวทุกอย่าง ออกจากบ้านตั้งแต่หกโมงเช้ากลับบ้านสามทุ่มทุกวัน เป็นจัดซื้อ การเงิน การบัญชี วิ่งทุกหมู่บ้าน ก็เลยได้ทุนจากตรงนั้นมาส่วนหนึ่ง”

เลือกจุดยืน “รับสร้างบ้าน” ในชื่อ 3D HOUSE จ.เลย

“รับเหมามาหนึ่งปี เราก็มาถามตัวเองว่าเราจะเป็นผู้รับเหมาประเภทไหน ถ้าเราจะเป้นผู้รับเหมาแบบยื่นซองประมูลสู้พวกเฮียๆเค้า ไม่มีทาง ด้วยทรัพยากรเราไปฟันราคาสู้ไม่ได้ จะไปสร้างอาคารหลายสิบหลายร้อยล้านเราสู้เค้าไม่ได้หรอก งานราชการไปประมูลมาก็ต้องลงทุนก่อน ค้ำประกัน 5% อีก กว่าจะเบิกเงิน และเงินเราไม่เยอะถึงขนาดทำแบบนั้น หรือถ้าเราจับฉ่าย วันนึงไปทำถนน เดือนหน้าไปต่อประปา เราจะไม่มีจุดยืน ลูกค้าหลับตาก็เห็นเราเป็นผู้รับเหมาทั่วไป

แต่จุดแข็งที่เราพอมีคือเรื่องดีไซน์ เราคุยกับลูกค้าเรื่องดีไซน์ได้ ก็เลยโฟกัสตัวเองว่าต้องสร้างบริษัทรับสร้างบ้านขึ้นมาเฉพาะเจาะจงเลย ถ้าจะสร้างบ้านต้องสร้างกับเรา ให้ลูกค้าหลับตาเห็นว่าเราเป็นใคร เลือกที่ยืนอยู่ตรงนี้ งานเทถนน งานราชการอะไรต่างๆจะไม่ทำ จะรับเฉพาะ งานบ้าน อาพาร์ทเมนต์ ที่เป็นดีไซน์แบบ Turn Key ให้งานออกแบบกับงานก่อสร้างเป็นของเรา กลายเป็นบริษัทรับสร้างบ้านเจ้าแรกๆในจังหวัดเลย”

จุดเปลี่ยน เริ่มที่ความคิด

“… จริงๆคนที่มีความรู้หน่อย เป็นวิศวกรมาทำงานรับเหมา เค้าก็จะมีมาตรฐานตามที่เรียนมา ผมก็ไม่อยากทำงานที่ลดสเปคซะจนรับไม่ได้ มาตรฐานต่ำกว่าที่เราเคยผ่านงานมา บางครั้งเราเจอเจ้าของงานที่ไม่เข้าใจก็มี อีกอย่างเราต้องทำงานตอบโจทย์ความต้องการของคน ซึ่งความต้องการแต่ละคนไม่เท่ากันนะ บางทีเราว่าผ่าน แต่บางคนไม่ผ่าน ผมก็เลยมองว่า ถ้าเราต้องทำงานสนองความต้องการคนอื่น เรามาทำงานตอบโจทย์ให้ตัวเองมันจะสนุกกว่า บางทีเห็นแบบ เราจะคิดแม้กระทั่งว่า แบบนี้ งานดีไซน์มันขายไม่ได้หรอกนะ หรือว่า ฟังก์ชั่นแบบนี้มันไม่ลงตัว ถ้าเราเป็นคนซื้อ เราก็ไม่ซื้อนะ เลยคิดจะทำเองแต่ยังไม่มีโอกาส จนได้ไปเรียนอสังหาฯ ของม.เกษตร

เจอพาร์ทเนอร์ร่วมลงทุนทำบ้านจัดสรร 50 หลัง ที่อุดรฯ

“เจอหุ้นส่วนในชั้นเรียน พี่ๆเค้าไม่ได้มีความรู้เรื่องวิศวกรรม พอเค้าเห็นว่าเราเป็นบริษัททำงานแบบนี้อยู่ 3-4ปีแล้ว ผมก็เลยมีโอกาสคุมงานให้ทั้งหมด ไม่ได้จ้างผู้รับเหมานอกเลย โอกาสมันได้มาจากการไปเรียน”

พื้นเพของคุณป้อมอยู่ที่จังหวัดเลย แต่ในเมื่อโอกาสอยู่ในอุดรฯ จึงเริ่มใหม่อีกครั้งในชื่อ เมโทรกรีน “มันต้องใช้อะไรหลายอย่างของท้องถิ่น ผมเริ่มต้นใหม่จากศูนย์เลยจริงๆ เริ่มใหม่ทั้งระบบ สร้างทีมใหม่ จัดซื้อ โฟร์แมน วิศวกร สถาปนิก ใหม่หมด เหมือนเราสร้างบริษัทใหม่อีกหนึ่งบริษัท ถ้าดึงจากทางโน้นมา ทางโน้นก็จะมีปัญหา ตอนที่มาขลุกอยู่ที่นี่หนักๆ 3D HOUSE รวนมาก ลูกพี่ไม่อยู่ไง กลายเป็นงานเกิด Defect การตรวจรับงาน ความสัมพันธ์กับลูกค้าไม่ค่อยดี จนผมแบ่งเวลาตัวเองดีๆ เริ่มกลับมาบริหาร ปรับองค์กรใหม่ ก็ดีขึ้น”

ความต่างระหว่างผู้รับเหมากับดีเวลอปเปอร์

ถือว่าคุณป้อมมีประสบการณ์กับงานรับเหมามาแล้ว และงานพัฒนาอสังหาริมทรัพย์โครงการแรกๆก็เพิ่งจบไป เราจึงขอความเห็นจากคุณป้อมสักหน่อยว่าสองบทบาทนี้ต่างกันอย่างไรบ้าง

“ทุกวันนี้ 3D HOUSE ก็ยังรับสร้างบ้านอยู่เหมือนเดิมนะ งานรับเหมาต้องรองาน นำเสนองาน ส่วนการเป็นดีเวลอปเปอร์ ทำให้ไม่ต้องรองาน อย่างแปลงนี้วิเคราะห์แล้ว มันขึ้นได้ เราก็วางแผนของเราได้เลยว่า ปีนี้ทำตัวนี้น่าจะอยู่แล้วล่ะ มันวางแผนตัวเองได้

…ในเรื่องการทำงาน เป็นผู้รับเหมาก็จะมองในขอบเขตของตัวเองว่างานเสร็จม้้ย เบิกเงินเจ้าของงานได้มั้ย เคลียร์วัสดุค่าแรงให้เรียบร้อย แต่พอมาทำเป็น Developer มันเปลี่ยนไปเลย โจทย์คือส่งมอบงานให้ลูกค้าทันกำหนดนะ ส่งให้คุณภาพที่ดีที่สุด ไม่ให้เกิด Defect กลับมา การซื้อบ้านเนี่ยมันจะเป็นปากต่อปากมากกว่า จะลง facebook อะไรเยอะแยะก็ช่าง แต่สุดท้ายเนี่ยลูกค้าที่มาซื้อนี่ล่ะ จะเป็นเซลล์ที่ดีที่สุดของเราเลย เค้าจะคุยกัน เฮ้ย โครงการคุณดีมาก แต่ถ้าเค้าบอก อย่าไปซื้อนะ แย่นะ ไม่ดูแล ก็จบ ในโครงการนี้มีเยอะนะที่ซื้อตามกัน อยากอยู่กับเพื่อนใกล้ๆกัน

…โปรเจคนี้มันป็นการเรียนรู้ที่ดีมากๆ หุ้นส่วนเราแยกหน้าที่กัน การตลาด การเงิน พี่ๆเค้าดู ส่วนผมดูเรื่องก่อสร้าง คุมงานทุกอย่างในไซท์ทั้งหมด เราก็จะแยกกันตามถนัด แต่เราต้องเรียนรู้ทั้งหมด จะเอาเฉพาะเรื่องตัวเองไม่ได้ ต้องประชุมกัน งานในส่วนเค้า เค้าคิดว่ายังไง ที่ประชุมเห็นว่ายังไง เราก็ช่วยกันคิดวิเคราะห์ ว่าที่เสนอมามันจะสำเร็จรึเปล่า โอเคมั้ย งานก่อสร้างต้องปรับนะ โอเคผมจะเดินตามแผนนี้ หรือมีคนไหนแย้งมั้ย ถ้ามีคนไหนแย้ง มันกระทบเรื่องไหนมั้ย คือเราต้องมองว่าแต่ละเรื่องมันสัมพันธ์กันยังไง”

ก้าวได้ เพราะเห็นทางแล้วกล้าเดิน

3D HOUSE เริ่มมาได้ 3-4 ปี คุณป้อมก็ขยายมาเป็น เมโทรกรีน ลงทุนขึ้นบ้านจัดสรรเองแล้ว ส่วนตัวบิลค์ทีมเองก็แอบคิดว่าไปเร็วจัง ไม่กลัวบ้างหรือ “มันแล้วแต่คนนะ บางคนก็กล้าที่จะก้าว สำหรับผมถ้าต้องรอความพร้อมก็จะไม่ได้ทำไง ก็ดูศักยภาพของเราว่าทำอะไรไม่ไ้ด เรื่องที่พอจะไปได้ ก็เดินไปเลย ผมไม่มีอะไรต้องเสีย ในที่นี่คือ ทุนผมเป็นคนหามาด้วยตัวเอง ที่มาถึงวันนี้ถือว่าเรากำไรแล้ว เลยไม่ได้กลัวว่าไปอยู่จุดศูนย์ใหม่ ถ้าเราล้มก็แค่ยอมรับแล้วก็เริ่มใหม่ ไม่เห็นจะเป็นไร คิดแบบนี้เลยไม่เคยกลัว

…ถ้าเรามัวแต่กลัว โอกาสในชีวิตมันมาแล้วมันก็ไป ถ้าเราเห็นโอกาสแต่ไม่กล้า ปล่อยผ่านไป แล้ววันนึงเรามานั่งเสียดาย อันนั้นน่ะเสียประโยชน์มากกว่าเสียเงินอีก เสียดายโอกาสที่มันผ่านไป เราเห็นโอกาสแล้วคิดว่ามันเป็นไปได้ก็ทำ วางแผนดีๆ ถ้าทำแล้วมันไม่ประสบความสำเร็จ อย่างน้อยก็ได้ทำไง แต่ถ้าทำไปสุดแล้วไปต่อไม่ได้ก็ยิ้มให้มัน โอเคจบ ที่สุดแล้วนะ เริ่มต้นใหม่สิ หาเรื่องใหม่ทำดีกว่า”